گاهي سنگ صبور

ماه رمضان داره تموم ميشه . دوباره يه سال ديگه هم رمضان رو در غفلت به سر برديم . راستش ترسناك ترين كلامي كه شنيده ام و هر سال با خودم مرور مي كنم اين جمله است : «در رمضان شياطين در بند هستند ، هر چه مي كنيم ابتكار خودمان است » خداوند در قرآن مجيد مي فرمايند : «مَن جَاءَ باِلحَسَنَه ....» يعني هر كسي در قيامت با حسنات وارد بشه ، يعني اولا نبايد توي برزخ حسنات رو باخته باشه ، دوم نبايد گناه دائم (مثل بدئت ها و ...) داشته باشه و از همه سخت تر بايد حسنات ملكه شده باشند . اين يعني با هر كاري كه ابتكار خودمونه ميريم توي قيامت . يعني اگر توي ماه رمضان غيبت مي كنيم ، دروغ ميگيم ،‌ تهمت مي زنيم ، دل ميشكنيم ، عصيان مي كنيم و... همه همونايي هست كه توي قيامت توي دستمون داريم . ديشب اما يه جمله شنيدم ، از ديشب هر بار يادم ميافته چشم هام اشك آلود مي شه . آقاي اكبر عبدي توي فيلم معراجي ها در لحظه شهادت آخرين جمله اش اينه :‌ «يا ابوالفضل آستيگماتدان قبول اليسن» (يعني يا ابوالفضل از چشم آستيگمات هم قبول مي كني) يعني اوني كه همه رد مي كنن و ميگن ضعف داره هم بايد دستش به دامن معصومين باشه . وقتي در محضر خدا عذري براي عصيان نداريم بايد به حضرات معصومين عليهم السلام بگيم «ضعيف قبول مي كنيد؟ ناقص قبول مي كنيد؟ ناتوان قبول مي كنيد؟ نا اميد قبول مي كنيد؟ ندار قبول مي كنيد؟ قبول مون مي كنيد؟» امروز جايي خوندم معصوم فرمودن با زباني كه گناه نكردي دعا كن ، پرسيده شد : چطوري ؟ حضرت فرمودند :‌ از ديگران بخواهيد شما را دعا كنند زيرا كه شما با زبان آنها گناهي نكرديد . از همه ي دوستان در اين پايان ماه بركت و معرفت (كه دست خالي دارم تركش مي كنم) درخواست دعا دارم . دعا كنيد خدا آدميت نسيبم كنه و در راه راست قرارم بده .