گاهي سنگ صبور

ميگن آسمون همه جا يه رنگه . بي خودي مي گن . آسمون شهر ما با آسمون اينجا زمين تا آسمون فرق مي کنه . کجا بالاي آسمون شهر ما ميشه به اين وضوح اون دختر نشسته بر کرسي رو ببيني. يا هفت کچلون يا حتي خوشه پروين . اصلا بعضي وقت ها فکر مي کنم هفت کچلون که هميشه رو به روي اون خانم ايستادن قهرکردن و رفتن دشت عقرب ها پيش سرطان (يه آقا عقربي هستن ايشون)
کاش يه روز اين ماشين ها خستگي در ميکردن مي موندن خونه با بچه بازي مي کردن . يه چايي مي خوردن و خاطرات قديم و جديد تعريف مي کردن . تازه اونقدر جالب مي شد اگه برق شهر هم مي رفت مرخصي . تا اين کامپيوتر بيچاره من هم يه کم مي خوابيد . بعد وقتي همه چراغ ها تو خماري بودن ، مي رفتيم بيرون و ستاره ها رو تماشا مي کرديم . واي که چه حالي....
اما دل همه مردم شهر خودم بسوزه . من اينجا خيلي شب ها با هفت برادرون جلسه دارم . کلي حرفاي خوب ميزنن . تازه ستاره راهنما هم که بزرگتر بقيه است و احترامش واجب يه چيزايي ميگه مو به بدن آدم سيخ ميشه . از همه اين حرفا گذشته ديشب يکي يواشکي رفته بود سر خوشه پروين . خود پروين حالش رو گرفت .
اميدوارم شما هم با ستاره هاي آسمون مثل من صفا کنيد
شب خوش
(امروز وقت نبود نتيجه گيري کنم : نتيجه نجومي : آسمان شلوغ است)