گاهي سنگ صبور

دوستی دارم که قائل به یه مکتب متافیزی هست . اعتقاد داره خدا هست ، پیامبران هستن ، قیامت به یه معنی (پاسخ گویی به نیکی و بدی ) هست اما اون از این حرفا عبور کرده و فقط به خدا می اندیشه .

دوست دومی دارم که اعتقاد داره خدا نیست ، پیامبران فقط آدم های خوبی بودن ، همه چی شانسی بوجود اومده و ...

دوست سومی دارم که به خدا اعتقاد داره ، نماز میخونه اما با فرمی که خودش ابدا کرده ، گوشت حرام میخوره ، بعضی شراب ها رو اشکال نمیدونه و بعضی رو میدونه و ...

اولی رو خدا هدایتش کنه ، دومی رو امیدوارم از جهل مرکب در بیاد اما سومی رو باید فکری به حالش کرد . خود رو برتر از خدا و پیامبر دونستن (با اعتقاد به وجود خدا) یه سم مهلک هست .